[จบแล้ว] สรวงอำพราง

ปิดเนื้อหาตั้งแต่ตอนที่ 17 เป็นต้นไป

กดซื้ออีบุ๊กได้ที่ลิงก์นี้เลยค่ะ 

-------------------------------------------------

กวินนาถต้องการจะตัดใจจากเพื่อนสนิทที่เธอแอบรักมานานหลายปี จึงตัดสินใจตีตัวออกห่าง และกลับไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านเกิด แต่หญิงสาวไม่เคยนึกฝันว่าจะพบเจอกับผู้จัดการสวนสนุกรูปหล่อ ชายผู้คล้ายกับวีรบุรุษในวัยเด็ก เขาเข้ามาใกล้ให้หัวใจเต้น ...ทั้งยังเปลี่ยนผันชีวิตเธอไปตลอดกาล

-------------------------------------------------

“ให้พี่ไปส่งที่บ้านเถอะ วันนี้พี่ขับรถมา จอดไว้ที่ลานจอดนี่เอง” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้กวินนาถหันไปมอง

        หญิงสาวยืนถือร่มพับคันเล็กอยู่ที่หน้าประตูสำนักงานได้พักใหญ่แล้ว สายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่หยุดหย่อนตั้งแต่ช่วงสายทำให้เธอลังเลที่จะก้าวเท้าออกไปด้านนอกตึก เพียงมองดูน้ำฝนเม็ดหนาที่สาดลงมาอย่างหนัก กวินนาถก็ตัวสั่น เธอมั่นใจว่าร่มของเธอคงไม่อาจช่วยกันความเปียกปอนและความหนาวเหน็บได้ เธอต้องเดินไปยังลานจอดรถเพื่อขึ้นรถประจำทาง หลังจากนั้นเมื่อลงจากรถแล้ว ยังต้องเดินต่อไปอีกหลายร้อยเมตร

         “นาถไม่อยากรบกวน—” หญิงสาวพูดได้ไม่ทันจบประโยค ฟ้าลั่นดังสนั่นหวั่นไหวอีกคราทำให้เธอพลันชะงักไป

         “พี่เพิ่งรู้ว่านาถเป็นเด็กดื้อ” ภีมเดชพูดแล้วหัวเราะเบาๆ

         “นาถแค่เกรงใจ” เธอค้อนพลางย่นจมูก ก่อนมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครั้ง ฝนที่ตกมาตลอดทั้งวันไม่มีทีท่าว่าจะซาลง

         “ไม่เห็นต้องเกรงใจเลย” เขาพูดพลางยื่นร่มคันใหญ่ที่ถืออยู่ให้เธอ “อีกหน่อยเราก็เป็นแฟนกันแล้วนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่สุด แต่คำพูดเขากลับทำให้หัวใจเธอสะดุด

         “พี่ภีม” หญิงสาวปราม แต่หัวใจเตลิดไปไกลเสียแล้ว มันเต้นระรัวอยู่ในอกอย่างบ้าคลั่ง

-------------------------------------------------

ฝากติดตามเพจ และทวิตเตอร์ด้วยนะคะ